หาในค่ำคืนฝนพรำ หาตามดวงจันทร์สีดำ
เธออยู่ที่ไหน บนโลกอันแสนกว้างใหญ่
ถามกายที่เคยสวมกอด ถามใจที่ยังมืดบอด
เป็นไปได้ไหม เรากลับมาพบกันใหม่
พยายามทำทุกอย่าง เจอแต่ความอ้างว้าง
ที่ยังถา ที่ยังโถม ทั้งดวงใจ ภาวนาอย่างเลื่อนลอย
ฝากกับดาวนับร้อย ให้เธอรับ ให้เธอรู้ ถึงความใน
รู้ไหมว่าคิดถึง ทุกครั้งที่หัน มองดูคืนวันเก่าๆ
ที่ฝันเป็นอันเดียวกัน เมื่อก่อน
เพราะฉันไม่เคยรัก ได้มากเท่านั้น เลยยังดึงดัน
อยู่กับความหวาน มันทรมาน ย้ำๆ ซ้ำๆ ในความทรงจำ
ฉันเพียงอยากพบเจออีกสักครั้ง
หวังแค่จะขอเธอกลับมา รักกัน อย่างเคย
เขียนเพลงเพื่อตามหาเธอ หวังวันหนึ่งเธอได้เจอ
ให้บทเพลงนี้ พาเธอมาหาฉันที
พยายามทำทุกอย่าง เจอแต่ความอ้างว้าง
ที่ยังถา ที่ยังโถม ทั้งดวงใจ ภาวนาอย่างเลื่อนลอย
ฝากกับดาวนับร้อย ให้เธอรับ ให้เธอรู้ ถึงความใน
รู้ไหมว่าคิดถึง ทุกครั้งที่หัน มองดูคืนวันเก่าๆ
ที่ฝันเป็นอันเดียวกัน เมื่อก่อน
เพราะฉันไม่เคยรัก ได้มากเท่านั้น เลยยังดึงดัน
อยู่กับความหวาน มันทรมาน ย้ำๆ ซ้ำๆ ในความทรงจำ
ฉันเพียงอยากพบเจออีกสักครั้ง
หวังแค่จะขอเธอกลับมา
รู้ไหมว่าคิดถึง ทุกครั้งที่หัน มองดูคืนวันเก่าๆ
ที่ฝันเป็นอันเดียวกัน เมื่อก่อน
เพราะฉันไม่เคยรัก ได้มากเท่านั้น เลยยังดึงดัน
อยู่กับความหวาน มันทรมาน ย้ำๆ ซ้ำๆ ในความทรงจำ
ฉันเพียงอยากพบเจออีกสักครั้ง
หวังแค่จะขอเธอกลับมา รักกัน อย่างเคย